این تصمیم امام علیه السلام چند دلیل داشت:
1) امام با شناختی که از حکومت بنی امیه داشتند، می دانستند که اگر زنان و کودکان در مدینه بمانند گروگان گرفته می شوند و امام باید به مدینه برگردند تا بتوانند زنان و کودکان را آزاد کنند.
2) امام از ابتدا قصد نهضتی همه جانبه داشتند تا باغی به وجود آورند که هر گلی را داشته باشد تا هر کس به اندازه ظرفیت و قابلیت خویش از گل های آن باغ استشمام کند. تا مردان با شهادت و زنان با استقامت حکومت یزید را به بن بست بکشانند.
3) گزارش های تاریخی نشان می دهد که زنان با میل و اختیار خود امام را همراهی کردند. آن ها به این معرفت رسیده بودند که تکلیف و وظیفه شان حمایت از امام و همراهی ایشان است.
4) معاویه آن ها را شورشی و بلوا گر معرفی کرده بود؛ در نتیجه این حرکت امام، شورش امام را در ذهن ها تداعی می کرد. با همراهی زنان و کودکان این بهانه از همه گرفته شد که امام بخواهد جنگ مسلحانه کند.
منبع: بر کدامین مصیبت باید گریست نوشته سید محمد تقی قادری