حضرت عباس علیه السلام هنگاه شهادت حدود سی و چهار سال سن داشت.
هنگامی که ایشان با مشک پر از آب به سمت خیمه ها می تاخت ، در همان حال با دشمنان می جنگید و همه آن ها را بر زمین می انداخت . تا اینکه از پشت درخت نخلی که دشمن کمین کرده بود تیری به دست راستش پرتاب شد و دستش قطع شد. حضرت پرچم را به دست چپ داد. این بار نیز تیری از پشت درخت نخلی بر دست چپش برخورد و دستش قطع شد. حضرت پرچم را همچون عمویش جعفر طیار در جنگ موته به سینه اش تکیه داد. در این حالت تیر از هر طرف به سوی ایشان پرتاب می شد تا اینکه تیری بر مشک خورد و آب سرازیر شد. تیری هم بر سینه مبارکش خورد و ملعونی عمودی بر فرق ایشان زد که بر اثر آن ضربت حضرت عباس بر زمین افتاد. و امام را صدا کرد:«أدرکنی یا أخی»
به نقل از یاران شیدای حسین علیه السلام
التماس دعا
