من مادرم . باید چه کنم تا فرزندم از من منتظر بودن را بیاموزد:

1- شناخت امام زمان(عج)
مهمترین وظیفه شیعه شناخت امام خویش است. در اهمیّت این مسئله همین بس که در روایات متواتر که شیعه و سنّی آن را نقل کرده اند، آمده است:
من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیّه؛ هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیّت مرده است. در روایات از ائمه معصومین آمده است که: شناخت امام آن است که انسان بداند که اطاعت از آنها واجب است و انسان باید از آنها پیروی کامل و خالص داشته باشد.
بدون تردید مراد از شناخت حضرت، شناختی است که شیعیان را از شبهههای ملحدان در امان نگه دارد و سبب نجات از اعمال گمراه کننده مدعیان دروغین مهدویّت یا مدعیان ارتباط با حضرت باشد.
۲- پیوند و ارتباط معنوی با امام عصر(عج)
دیگر وظیفه شیعه در دوران غیبت، حفظ و تقویتِ پیوند معنوی با امام زمان(ع) و تجدید دائمی عهد و پیمان با حضرت است.
منتظران واقعی ظهور هرگز نباید احساس کنند که در جامعه دارای مسئولیتی نیستند و هیچ گونه تکلیفی نسبت به امام خود ندارند. از شیعیان خواسته شده که در آغاز هر روز با یکی از دعاهایی که مخصوص امام زمان(عج) است، با مقتدای خود و مقام ولایت ارتباط برقرار کنند. شیعه منتظر اگر در آغاز هر روز با حضور قلب و توجه کامل با امام خود عهد و پیمان ببندد، هرگز تن به ذلّت و خواری، ظلم و بی عدالتی نمی دهد. نیز هرگز دچار بحران فکری و فرهنگی و از خود بیگانی و یأس و ناامیدی نمی شود.
یکی از دعاهایی که در این موضوع وارده شده دعای عهد است که از مضامین بسیار بالایی برخوردار می باشد. این دعا بهترین وسیله برای پیوند منتظران با امام زمان(عج) است.
۳- خودسازی و کسب فضایل اخلاقی
یکی دیگر از وظایف منتظران مهدی(عج) تهذیب نفس و آراستگی به فضایل اخلاقی است. در توقیع (نوشته) شریفی که از سوی حضرت صاحب الزّمان(عج) خطاب به شیخ مفید نگاشته شده، آمده است: از علل طولانی شدن غیبت و محروم ماندن شیعیان از ملاقاتشان با ما، اعمال ناشایستی است که آنان مرتکب میشوند و ما را ناراحت می کنند.
از توقیع شریف استفاده می شود که منتظر واقعی، از اعمالی که سبب طولانی شدن غیبت حضرت و ناراحتی آن بزرگوار می شود، اجتناب می کند. بر این اساس:
با شناخت امام زمان(عج) و پرهیز از گناهان و در نهایت با تهذیب نفس و ارتباط معنوی با حضرت می توانیم به بخشی از وظایفی که در قبال آن عزیز داریم، دست یابیم.
سخن آخر: امام صادق(ع) فرمود: کسی که با این عقیده یعنی در حال انتظار بمیرد، همانند کسی است که در خیمه حضرت مهدی(عج) باشد.

منبع:http://313adine.net/question

برای کسانی که در حال حفظ قرآن هستند…

سوره مائده

?احمدیه نام فرقه‌ای تجدید نظر طلب در عقاید و احکام اسلامی است.
احمدیه یا همانگونه که شناخته شده‌اند، ❌قادیانیه یا ❌مرزاییه (میرزاییه) جمعیتی هستند که فرقه خود را اسلام راستین می‌دانند. میرزا غلام احمد (متولد ۱۸۳۵م در قادیان هند، وفات ۱۹۰۸)
کسی که ادعای پیامبری می‌کرد، در ۲۳ مارس ۱۸۸۹م این جمعیت را در شهر لدهیانه هند بنیان نهاد. شهری که در نزد پیروان احمدیه ?دار البیعة خوانده می‌شود.
غلام احمد با سوء استفاده از فضای باز سیاسی-مذهبی حاکم بر هند، که توسط استعمار بریتانیا در این کشور اجرا می‌شد، نهایت سعی خود را بکار گرفت تا بتواند در پناه حاکمیت انگلیس خود و پیروانش را در برابر مخالفان مسلمان و سیکها از هر گزندی مصون دارد و آزادنه به فعالیتهای تبلیغی بپردازد. در همین راستا او جهاد با انگلستان را جایز نمی‌دانست و همواره شکرگزار این حکومت بود.
غلام احمدموسس فرقه احمدیه یا قادیانیه آنگونه که خود می‌گوید: فرزند میرزا غلام مرتضی است، در نوشته‌های خانوادگیش خوانده و از پدرش شنیده که در اصل نژادی مغولی داشته اما با وحی الهی به او گفته شده از قوم فارس است و برخی از مادران او از بنی فاطمه و اهل بیت بوده‌اند.
پدران فارسش از بزرگان و امرای سرزمین خود بوده‌اند که قضاءالهی آنها را به سمرقند کشانده و پس از مدتی، در زمان حاکمیت بابر، به هند هجرت کرده و در قادیان ساکن شده‌اند.
?وی آغاز وحی به خود را در چهل سالگی یعنی ۱۸۷۵م بیان می‌کند و می‌گوید: نخست در قالب رویای صادقه بود که به سرخی هنگام طلوع خورشید شباهت داشت، در این دوره نزدیک به دو هزار یا بیشتر رویای صالحه دیدم پس از آن در خواب دیدم که پیری خوش چهره به من گفت از سنت اهل بیت نبوت (برای دست یافتن) به انوار آسمانی، مدتی روزه داشتن است.
پس از آن هشت ماه یا نه ماه با غذایی ناچیز روزه گرفتم، در این برهه مکاشفاتی داشتم و انبیاء و اولیاء را می‌دیدم.
بعد از این مدت درهای الهام برویم باز شد و خداوند مرا مخاطب و از جمله آن الهامات این بود: انا جعلناک المسیح ابن مریم (همانا ما تو را مسیح بن مریم (علیه‌السّلام) قرار دادیم).

منبع:http://wikifeqh.ir/احمدیه

⭕️باب
سيدعلي محمد شيرازي بنيانگذار فرقه ضاله ❌«بابيه» در شهر شيراز به دنيا آمد.
خواندن و نوشتن را به شيوه معمول زمانه خويش در شيراز آغاز كرد. هنوز كودك بود كه پدرش را از دست داد، به همين سبب روانه بندر بوشهر شد و تحت كفالت دايي اش قرار گرفت و مدتي را نزد يك مكتب دار كه از پيروان فرقه «شيخيه» بود، به كار آموختن پرداخت. و چون به سن رشد و بلوغ رسيد در كنار دايي خود به كسب و كار در «كمپاني ساسون» كه سهام و مالكيت آن متعلق به يكي از كلان سرمايه داران يهودي بغداد بود و در بندر بوشهر و بمبئي هندوستان به كار تجارت ترياك اشتغال داشت، پرداخت.
✴️آشنايي سيدعلي محمد شيرازي (باب) با خانواده يهودي و سرمايه دار ?«ساسون»تأثيرات مهمي در زندگي او گذاشت و وي را با كانونهاي مهم يهودي آشنا ساخت كه بنا به اعتقاد پاره اي از مورخين پايه هاي اصلي ادعاهاي او درباره «باب امام زمان بودن» و يا بنا به اعتقاد فرقه «شيخيه» ادعاي «ركن رابع» بودن او از همين ايام و در ارتباط با همين كانون ها شكل مي گيرد.
?«سيدعلي محمد شيرازي» (باب) كه دوران مكتب و تحصيلات مقدماتي خود در بوشهر را تحت نظر معلمي به نام شيخ عابد كه داراي اعتقادات متعصبانه «شيخيگري» و از پيروان شيخ احمد احسايي پيشواي بزرگ و بنيانگذار اين فرقه بود، گذرانده و در شمار معتقدان اين فرقه درآمده بود، با هدف تكميل معلومات خود، سفري هم به كربلا مي رود و در آنجا مدت زماني را در كلاس درس سيدكاظم رشتي پيشواي وقت «شيخيه» و جانشين شيخ احمد احسايي، مؤسس اين فرقه، حضور مي يابد.
سيدكاظم رشتي درسال 1259 مي ميرد و هيچ يك از شاگردان و خواص خود را براي جانشيني اش انتخاب نمي كند و چند روز قبل از مرگ خود، در حضور گروهي از مريدانش اعلام مي دارد كه بزودي حضرت صاحب الزمان يا به قول پيروان فرقه شيخيه، «ركن رابع» ظهور خواهد كرد و خود اداره امور مسلمين و جهان را به دست خواهد گرفت و جهان را به سمت قسط و عدل رهبري خواهد كرد.
زماني كه سيد كاظم رشتي از دنيا رفت، علي محمد شيرازي در بوشهر بود و همراه با دايي اش در خدمت تجار يهودي، بويژه تجارتخانه «ساسون» به كار فرآوري و آماده سازي ترياك اشتغال داشت. در آن زمان بيش از پنج سال بود كه «سيدعلي محمد» با يهوديان و تجارتخانه «ساسون» در ارتباط مستقيم بود. از اين روي اين ادعا كه سيدعلي محمد شيرازي به تشويق و اغواي يهوديان خود را جانشين سيدكاظم رشتي و پس از آن «باب» امام زمان خوانده است، دور از انتظار نيست.
✒️@kanoon_m_reyhaneh

سلام!

من آبانی ام. 25 آبان ماه.

خدا رو شکر می کنم که آبان ماه به دنیا آمدم؛ چون وقتی داشتم طالع بینی ام را می خواندم کلی تعریف توش بود و آخرش نوشته بود « خدای من ! او بی نظیر است !»

من رو می گفت..

چند وقت بود اینقدر ازم تعریف نشده بود.

کلا طالع بینی ها استادانه تمام خوبی ها و بدی های اخلاقی وشخصیتی متصور برای یک انسان را به گونه ای که حتی بدگویی هایش به دل بنشیند، برای همه ماه ها عنوان می کنند که متولدین هر ماهی از پای طالع بینی اش راضی بر می گردد.

وقتی عقل در یک جامعه به انحطاط رفت می شود این.

این که اختیار را از خودم بگیرم و بگویم چون آبانی ام کینه ای هستم. یا دوست دارم مرد باشم.

نه خیر من به زن بودن خودم افتخار می کنم. چه دلیل عقلی وجود دارد بر این که برج به دنیا آمدنم در خلقیات من تاثیر گذار است.

بله! دلایل عقلی وجود دارد بر این که زمانی که نطفه تشکیل می شود در هوشش به طور کلی و در سلامت جسم و روانش به طور کلی تاثیر گذار است.

مثل این که در فصل زمستان به دلیل سبکی بدن زن و مرد  و کم تر بودن سموم در بدن، بچه شان باهوش تر و سالم تر می شود.

امام رضا علیه السلام هم در رساله ذهبیه ماه های بهمن و اسفند را ماه خوبی برای باردار شدن زن می داند.

عجیب است چرا ما داریم به قهقهرا می رویم. چرا عقلمان را تعطیل کردیم. چرا هر چیزی برای ما سریعا فرهنگ و ارزش و مد می شود.

چند وقتی است در یک برنامه پرطرفدار یکی از سوالات از میهمان برنامه این است که متولد چه ماهی هستی و بعد می پرسد متولد این ماه چه خصوصیاتی دارند!!!!

( اگه خدا بهم گفت: چرا مغروری؟ باید بگم چون من رو آبان  ماه توی این دنیا آوردی پس بازخواست و مثقال ذره در کارنیست، خدا جونم.)