سلام.
در تاریخ 21 آبان ماه سال 96 حوزه علمیه ریحانه به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی جلسه ای با عنوان روش خلاصه نویسی برگزار کرد.
به نظر می آید یادگیری این فن برای مطالعه کنندگان کتب و پژوهشگران بسیار نیاز است.
نویسنده: مرضیه قاسمی
چكيده
این تحقیق در نظر دارد « نقش بنی صدر در تاریخ سیاسی- فرهنگی ایران» را با تکیه بر منابع مکتوب و پژوهش های نوین، به روش تاریخی مطالعه کند.ابوالحسن بنی صدر متولد سال ۱۳۱۲ در همدان و فرزند ایت الله سید نصرالله بنی صدر نوه صدر العلمای همدانی بود.وی تا قبل از پیروزی انقلاب، برای مردم کشور چهره ای نا شناخته بود، اما تلاش ها و فعالیت هایی که به هنگام عضویت در جبهه ملی در اروپا از خود نشان می داد، نام او را بر سر زبانها انداخت. روز ورود امام خمینی(ره) به کشوریکی از افرادی بود که همزمان با امام خمینی(ره) به تهران آمد. بنی صدر پس از انتخاب شدن به عنوان رییس جمهور مسیر اختلاف با دیگران را در پیش گرفت و تلاش داشت که فقط مجری نقطه نظرات و ایده های خود باشد. بازخوانی اتفاقات سیاسی در بزنگاه های تاریخ پس از گذر سالها این فرصت را می دهد که با نگاهی بی طرفانه و دور از هیجان گذشته را مرور کنیم و از آن چراغی برای آینده بسازیم، آینده ای کم اشتباه تر و ایده آل تر،ازاین روی ضرورت بررسی این پژوهش روشن می شود. بنابراین این سوال مطرح می شود که نقش بنی صدر در تاریخ سیاسی- فرهنگی ایران چیست؟ هدف ازاین پژوهش پاسخ به اين سوال است. در مجموع عملکرد بنی صدر در دوران ریاست جمهوری، نشان می دهد وی یک جریان انحرافی در دوران نظام جمهوری اسلامی بود که با انقلاب اسلامی و نیروهای وفادار به آن به لحاظ تفکر و عمل همسویی نداشت. درپی اقدامات وی که موجب ایجاد تنش واختلاف در نظام جمهوری اسلامی شد،امام پس از بی نتیجه دیدن نصایح و راهنمایی هایی خود، بنی صدر را از ریاست جمهوری عزل کرد و واولین رئیس جمهور ایران پس از یک دوره بحران آفرینی به خارج از کشور فراری شد.
واژگان كليدي: ابوالحسن بنی صدر، سیاسی، فرهنگی، ایران.
نویسنده: طوبی کریمی
چكيده
انسان ها به خاطر كوتاهي در اطاعت از خدا و ائمه اطهار (عليهم السلام) واز دست دادن اين فرصت ها در روز قيامت كه فرصتي براي جبران ندارند، پشيمان مي شوند و حسرت مي خورند به همين دليل يكي از اسامي قيامت در قرآن يوم الحسرة است چرا كه انسان ها تمام فرصت هاي دنيايي را براي جبران گناهان و يا انجام كار خير بيشتر از دست داده اند و تنها حسرت خواهند خورد. در واقع مي توان گفت حسرت اندوه و پشيماني به خاطر از دست دادن فرصت ها است كه در آيات و روايات به عوامل آن اشاره شده است. روش اين پژوهش كتابخانه اي است و سعي شده است تا با بهره گيري از آيات و تفاسير آن و رواياتي از ائمه اطهار (عليهم السلام) به تبيين عوامل حسرت در دنيا وآخرت پرداخته شود. اغلب انسان ها در اين دنيا اسير آمال و آرزوها هستند و اين آرزوها عمر انسان را تباه مي كنند و زماني فرا مي رسد كه انسان تواني براي انجام كار خير ندارد و تمام عمر خود را صرف مسائلي همچون آرزوها كرده است، تنها اين آمال و آرزوها نيستند كه از انسان سلب فرصت مي كنند بلكه اكثر گناهان از قبيل شرك به خدا، حسادت، پيروي نكردن از دستورات خدا و ائمه اطهار (عليهم السلام)، به استهزاء گرفتن پيامبر، تكذيب آيات خدا و معاد، صبر نكردن بر مصيبت، نگاه هاي حرام و… نيز انسان ها را به غفلت كشانده اند و زماني انسان از خواب غفلت بيدار مي شود كه اگر در دنيا باشد توانايي و يا فرصت لازم را براي جبران ندارد و اگر در قيامت باشد ديگر زماني براي جبران نيست زيرا قيامت چنانچه بيان شد يوم الحسرة است و انسان حسرت گذشته هايش را كه با گناه و غفلت گذشته است خواهد خورد.
واژگان كليدي: حسرت، ندامت، غفلت، فرصت
مطلب مورد نظر مداحی شور است که مورد پسند بسیاری خصوصاً جوان ها شده است. سوالی که پیش می آید این است که آیا به قول خود این مداح ها که گفتن حسین برایشان ذکر است و گاه در بین کار مست می شوند بی احترامی به امام حسین علیه السلام نیست.
مداحی این چنینی در هر حالتی چه پر هیجان و چه ملایم ، گفتن کلمه حسین با حالتی خاص است.
اولا بردن نام بدون هیچ احترامی . مثل کسانی که پیامبر را محمد خطاب می کردند.«یا محمد»(که بازم به اونا یه یا پشت اسم می گذاشتن)
دوم دایم تکرار کردن است. آن هم به چه مقصدی ؟برای ایجاد اهنگ !
با این مقدمات به این نکته می رسیم که اینقدر این زیر لایه خراب است که دیگر نیاز نیست به شعر و محتوای مداحی های این چنینی پرداخت . حتی اگر بهترین ذکر و شعر باشد با این زیر لایه حرمتش زیر سوال می رود.
چیزی که اشکال داشته باشه « در مسیر حق» برایش معنا ندارد.
مثل سخن امام خمینی که می گفتند «این موسیقی را حذفش کنید به کلی عوض این یک چیزی بگذارید، آموزنده باشد»؛ «موسیقی را حذف کنید. نترسید از اینکه به شما بگویند که ما موسیقی را که حذف کردیم، کهنه‌پرست شدیم! باشد ما کهنه‌پرستیم! از این نترسید. همین کلمات، نقشه است برای اینکه شماها را از کار جدی عقب بزنند».
مسئولان آن روزِ صدا و سیما گویا معتقد بودند که موسیقی اگر از رسانة ملی حذف شود، مردم به رسانه‌های غیر قانونی و غیر معمول رو می‌آورند.
امام در پاسخ می‌گویند: «اینکه می‌گویند که اگر چنانچه موسیقی در رادیو نباشد آنها می‌روند از جای دیگر می‌گیرند موسیقی را، بگذار بگیرند از جای دیگر؛ شما عجالتاً آلوده نباشید. آنها هم کم‌کم برمی‌گردند به اینجا. این عذر نیست که اگر موسیقی در رادیو نباشد، آنها می‌روند از جای دیگر موسیقی می‌گیرند. حالا اگر از جای دیگر موسیقی بگیرند ما باید به آنها موسیقی بدهیم؛ ما باید خیانت بکنیم؟ این خیانت است به یک مملکتی. خیانت است به جوان‌های ما».
واقعا این حرف در خیلی مسائل جاری و ساری است.
ممکن است بگویند جوانان به روضه گرایش پیدا نمی کنند که این غلط محض است
یا خیلی مسائل دیگر فکر می کنم این که در جامعه ما اسلام کم رنگ شده نگویم بیشترین حداقل نیمی از آن به خاطر همین طرز تفکر مذهبی های ماست
که اگر این کار را نکنیم می روند ماهواره می بینند و…
حق این قدر زیباست که اگر خودش و خالصش را نشان دادی هر سالم النفسی به آن گرایش پیدا می کند.
