علامه محمد تقی جعفری، روزی در جمعی علت موفقیت خود را - پس از سفارش این که تا زنده است نقل نگردد - چنین بیان کرد:
در سالهای جوانی و اقامت در نجف، در یک شب گرم تابستان، به دلیل گرمای بیش از اندازه و سختی اقامت در حجره، دعوت فردی را جهت پیوستن به جمع افرادی که در منزل آن شخص بودند، پذیرفتم.
در آن جا شخصی که طنز گویی میکرد، گفت: من عکس زیبای زن شایسته از یکی از کشورهای اروپایی را که جراید چاپ شده با خود آوردهام، تا دوستان حاضر در جلسه ببینند و قضاوت کنند.
آن شخص از دوستان جلسه خواست که بدون تظاهر به دین داری و تقدس هر کس عکس را مشاهده کند و با صراحت و بدون تعارف بگوید که بین یک لحظه ملاقات و دیدار با امیرالمؤمنین (علیه السلام) را به طور حضوری و یک عمر زندگی زناشویی با صاحب این عکس، کدام را بر میگزیند؟
عکس آن زن را به افراد نشان میداد و افراد هم هر کدام در خور برداشت و سلیقه خود، نظری میدادند.
معمولاً افراد بیننده اظهار میداشتند: امیرالمؤمنین (علیه السلام) را که - ان شاء الله - در لحظه مرگ و عالم برزخ میبینیم! ولی در دنیا با این زن مفید است.
من پنجمین نفر بودم. وقتی خواست عکس را به من نشان دهد، طوفانی در قلبم ایجاد شد.
به خود لرزیدم و پیش خود گفتم: چه آزمون حساس و بزرگی، آیا به راستی سزاوار است لحظهای دیدار با امیرالمؤمنین (علیه السلام) را با شهوت مبادله کنیم؟
بدون آن که عکس را ببینم، از جا برخاستم و جلسه را ترک کردم، در حالی؟ مورد اعتراض حاضران واقع شدم؛ اما اعتناعی نکردم و خود را با ناراحتی به حجره رساندم.
روی پله نشستم، در حالی که سرم را به دیوار تکیه داده بودم، به خواب رفتم. ناگهان خود را در سالن بزرگی یافتم. تعدادی از علمای گذشته نیز حضور داشتند و در صدر جلسه، صندلی قرار داشت و امیرالمؤمنین (علیه السلام) روی آن نشسته بود.
قنبر غلام حضرت و مالک اشتر و… نیز همراه آن حضرت بودند. پس امیرالمؤمنین (علیه السلام) مرا به اسم، خطاب کرده، به نزد خود فراخواند با شوق وصفناپذیر از جا برخاستم. لحظهای خود را در آغوش آن حضرت دیدم. آن حضرت مرا مورد لطف و محبت قرار داد و من نیز آن حضرت را با آن ویژگیهایی که در روایات خوانده بودم، دیدم و لذت بردم. در همین لحظه از خواب بیدار شدم. از لحظه نشستن تا ملاقات و بیدار شدنم، حدود هشت دقیقه گذشته بود.
با حالت وصف ناپذیری خود را به جلسه آقایان رساندم و دیدم هنوز سرگرم همان عکس هستند. به آنان گفتم: من نتیجه انتخابم را گرفتم. از آن لحظه به بعد، این موفقیتها در زندگی علمی نصیبم شد.
حجة السلام قدس می گوید:
« روزی آقا ( جناب ایت ا… العظمی بهجت ) فرمودند: در تهران استاد روحانیی بود که لُمعَتین را تدریس می کرد، مطلع شد که گاهی از یکی از طلاب و شاگردانش که از لحاظ درس خیلی عالی نبود، کارهایی نسبتاً خارق العاده دیده و شنیده می شود.
روزی چاقوی استاد ( در زمان گذشته وسیله نوشتن قلم نی بود، و نویسندگان چاقوی کوچک ظریفی برای درست کردن قلم به همراه داشتند ) که خیلی به آن علاقه داشت، گم می شود و وی هر چه می گردد آن را پیدا نمی کند و به تصور آنکه بچه هایش برداشته و از بین برده اند نسبت به بچه ها و خانواده عصبانی می شود، مدتی بدین منوال می گذرد و چاقو پیدا نمی شود. و عصبانیت آقا نیز تمام نمی شود.
روزی آن شاگرد بعد از درس ابتداً به استاد می گوید:
« آقا، چاقویتان را در جیب جلیقه کهنه خود گذاشته اید و فراموش کرده اید، بچه ها چه گناهی دارند. » آقا یادش می آید و تعجب می کند که آن طلبه چگونه از آن اطلاع داشته است.
از اینجا دیگر یقین می کند که او با (اولیای خدا) سر و کار دارد، روزی به او می گوید: بعد از درس با شما کاری دارم. چون خلوت می شود می گوید: آقای عزیز، مسلم است که شما با جایی ارتباط دارید، به من بگویید خدمت آقا امام زمان(عج) مشرف می شوید؟
استاد اصرار می کند و شاگرد ناچار می شود جریان تشرف خود خدمت آقا را به او بگوید. استاد می گوید: عزیزم، این بار وقتی مشرف شدید، سلام بنده را برسانید و بگویید: اگر صلاح می دانند چند دقیقه ای اجازه تشرف به حقیر بدهند.
مدتی می گذرد و آقای طلبه چیزی نمی گوید و آقای استاد هم از ترس اینکه نکند جواب، منفی باشد جرأت نمی کند از او سؤال کند ولی به جهت طولانی شدن مدت، صبر آقا تمام میشود و روزی به وی می گوید: آقای عزیز، از عرض پیام من خبری نشد؟ می بیند که وی ( به اصطلاح ) این پا و آن پا می کند. آقا می گوید: عزیزم، خجالت نکش آنچه فرموده اند به حقیر بگویید چون شما قاصد پیام بودی ( و ما علی الرسول إلا البلاغ المبین )
آن طلبه با نهایت ناراحتی می گوید آقا فرمود: لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم، شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم. »
منبع： نرم افزار عرفانی آیت ا… بهجت
1-با آغاز هفته کتاب و کتاب خوانی متنی به عنوان تبلیغ در وبلاگ مدرسه توسط معاونت پژوهش درج شد.
2- نواختن زنگ آغازین هفته کتاب و کتاب خوانی ساعت 9:30 روز یکشنبه 24/8/1394.
از کتابسرای خاتم تشکر می کنیم که ما رو با این کتاب خوب آشنا کردند. کسانی که علاقه مند به کتاب هستند، به این وبلاگ سر بزنند. کتاب های خوبی بهتون معرفی می کنه.
