چکیده :
نور از جمله واژگان مهم قرآنی است که خداوند بار ها در قرآن یه آن اشاره نموده است تا آنجا که آن را به خود نیز نسبت داده است. این واژه در متون دینی بر مصادیق گوناگونی اطلاق شده است این مصادیق طیفی از موجودات را شامل می شود که یک طرف آن ذات خداوندی است در میان این دو عقل، علم، ایمان، پیامبر، امام، هدایت هم نور نامیده شده اند. گاه نور به معنای روشنایی و زایل کننده ی تاریکی و ظلمت است، ساده ترین معنای آن نور حسی است که از مراتب عالم اجسام است، مراتب والاتر نور، نور علم، ایمان و هدایت، تقوا است که در تمامی این مصادیق، رفع سرگردانی و ظلمت و ایجاد روشنی و تعیین راه و هدف از لوازم نور و روشنایی است. مانند توحید که نوری است که همه ی شرکای الهی را کنار زده و به یگانگی خدا هدایتمان می کند و ایمان نوری است که قلب آدمی را روشن می کند، کتب آسمانی نیز نوری هستند که برای هدایت انسان به سوی خدا از جانب او نازل شده اند، پیامبر، نبوت، ولایت و همگی هدایت کننده بشر به سوی کمالات انسانی و هدف اصلی آفرینش که لقاء الله است می باشد.
کلید واژه: نور، ایمان، اسلام، امام، ولایت