شفاعت کنندگان و شفاعت شوندگان در قیامت از دیدگاه آیات و روایات(پژوهشگر: الهام جزینی)

چکیده

انسان به مقتضای فطرت الهی خود، برای برقراری ارتباط باخالق حقیقی خویش و برای رسیدن به سعادت و کمال اخروی که هدف خلقت اوست، گاه که گناه و عصیان دامانش را می آلاید به دنبال واسطه ای است تا نزد خدا شفاعت کند و آمرزش الهی را نوید آورد. زیرا این شفیع است که خواهش و وساطت خویش را با ایمان و عمل ناقص شفاعت شونده ضمیمه می کند و هر دو مجموعاً پیش خدا اثر می کند و خداوند برای بزرگداشت مقام بندگان خاص خویش که نور ایمان خالصانه در دل آن ها می درخشد مقام شفاعت را اعطاء نموده تا با اجازه و فرمان خداوند بتوانند برای بندگان گنهکار شفاعت کنند. از این رو در آیات قرآن شفاعت های باطل و بی اساس خصوصاً شفاعت بت ها شدیداً نفی شده و شفاعت واقعی و بدون پارتی بازی که حق مطلق اوست را بدون اذن و اجازه اش جایز نمی داند با توجه به آیات و روایات ائمه (علیهم السلام) برای این شفیعان نیز شرایطی هست از جمله رضایت خداوند از آن ها، ایمان و توحید خالص، قابلیت برای شفاعت کردن و همچنین برای مشمولان شفاعت نیز شرایطی وجود دارد از جمله قابلیت برای شفاعت شدن، اعتقاد به ولایت ائمه و رضایت و خشنودی خداوند از آن ها و از جمله این شفاعت کنندگان می توان به خداوند، پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) ائمه (علیهم السلام) و قرآن اشاره نمود و از جمله شفاعت شوندگان می توان به کسانی که ولایت و محبت اهل بیت را در دل دارند اشاره نموده و از محرومان از شفاعت می توان به کسانی که معاد و شفاعت را انکار می کنند، نماز را سبک می شمارند و مشرک و کافر و ناصبی هستند اشاره کرد.