نامه امام حسین علیه السلام به اخماس بصره
همزمان با اعزام مسلم بن عقیل به کوفه، امام حسین علیه السلام نامه ای در جهت قیام و مخالفت با یزید بن معاویه نوشتند و توسط سلیمان بن زرین برای اخماس بصره فرستادند.
متن نامه:
«اکنون من فرستاده خود را با این نامه به سوی شما اعزام کردم. من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبرش فرا می خوانم؛ چرا که این گروه سنت پیامبر را از بین برده و بدعت را احیا کردند. اگر سخنانم را اشنوید و فرمانم را اطاعت کنید، شما را به راه راست هدایت می کنم.»
سران اخماس یعنی روسای قبایل هیئت حاکمه اموی بصره به سه دسته تقسیم می شدند:
1. کسانی که گرایش کامل به هیئت حاکمه اموی داشتند و در دشمنی با اهل بیت به ویژه حضرت علی علیه السلام شهره بودند.
2. دسته دیگر گرایش شیعی و علوی داشتند ولی از نظر سیاسی موضع ثابتی نداشتند و دائماً در حال تغییر موضع بودند. مانند اخنف بن قیس که روزی به دفاع از حضرت علی برخاسته بود و زمانی که امام حسین علیه السلام تقاضای یاری کرد به کمک امام نرفت.
3. دسته سوم گرایش شیعی خالص داشتند و با همه وجود در اختیار اهل بیت بودند، مانند یزید بن مسعود نهشلی که پس از دریافت نامه امام خطاب به قبایل بنی تمیم، بنی حنظله و بنی سعد گفت:«هر کس از یاری او کوتای نماید خداوند متعال خواری و ذلت را در فرزندانش و قلت و کمی را در فامیل او قرار خواهد داد.»
امام حسین علیه السلام حجت را با نوشتن این نامه بر سران اخماس و اینده تاریخ تمام کردند و این که امام با نوشتن این نامه شیعیان خالص بصره را از نیت خویش آگاه کرد بدون این که حکومت محلی عبید الله زیاد مشکلات امنیتی برای شیعیان ایجاد کند. با این نامه فرصتی به وجود آمد تا شیعیان بصره خود را به امام برسانندو در رکاب آن حضرت به شهادت برسند.
والسلام علی من تبع الهدی
به نقل از «بر کدام مصیبت باید گریست؟» نوشته سید محمد تقی قادری
فرم در حال بارگذاری ...