چند روز دیگر تولد مادر شوهرم است. دلم می خواهد برایش یک دامن راحت برای خانه بخرم. داشتم (برای تجسم بیشتر اصفهانی ها) فلکه شهدا را با قدم هایم متر می کردم و توی لباس فروشی ها سرک می کشیدم. فروشگاهی توی زیر زمین بود. یک زیر زمین بزرگ. باید ده پونزده تا پله را می رفتم پایین. دم در یعنی بالای پله ها یک آینه بزرگ گذاشته شده است. خواستم خودم را توی آینه برانداز کنم که دیدم الان است پله ها را دو تا یکی کنم و با مغز توی فروشگاه لباس پخش شوم.

حواسم را جمع کردم ومثل یک خانم با وقار با تک پا از پله ها پایین رفتم. با خودم گفتم اگر خودت را ببینی سقوط می کنی. آن هم چه سقوطی.

+اگر خودت را ببینی راه را نمی بینی و نتیجه سقوط است.

+بیا و هستی حافظ زپیش او بردار    که با وجود تو کس نشنود زمن که منم

«من دیگر ما» نام مجموعه‌ای به قلم محسن عباسی ولدی است.

این مجموعه با عنوان فرعی «فرزند ما از ماجدا نیست؛ او خود ما است اما در اندازه‌ای کوچک‌تر» پیرامون پرورش و تربیت کودکان در خانواده است.

کتابی است که مفاهیم تربیتی را با داستان واره های جذاب برای خواننده بیان می کند.

+تازگی خریدم . خیلی خوبه. تمام شبهه های تربیتی رو قشنگ جواب میده.

عروسم همچون دخترم نیست. باورم نمیشد بعد از نقش عروسی و مادری حالا باید مادر شوهر باشم.

عروسم همچون دخترم نیست. با اجازه باید  به اتاق  دخترم می رفتم. حالا با اجازه باید به خانه ی عروسم بروم.  هیچ وقت سر کیف دخترم نمی رفتم. حالا هم سر کمد، یخچال و خصوصی های عروسم نمی روم.

او باید با پسرم تنهایی به گردش برود، به خرید برود. گاه هم که ما به سفر، گردش یا تفریح می رویم از آن ها می خواهیم با ما همراه شوند.

حالا او بهر امید به خانه پسر من آمده. قرار نیست به بهانه ی مادر پسر آنچنان لحظه لحظه در کنار پسرم باشم که آرامش را هم از او و هم از عروسم بگیرم.

+آنچه برای خود می پسندی برای دیگران بپسند وآنچه برای خودت نمی پسندی نیز برای دیگران هم نپسند.

اوایل یعنی ماههای اول عروسی شوهرم را مال خود می دانستم. اگر مادرشوهرم می پرسید دیروز یا امروز کجا بودی خون خونم را می خورد و جوری که نفهمد سرش را کلاه می گذاشتم.

حالا چند سالی است گذشته و فهمیده ام این شوهر، پسری است که او بزرگ کرده. خون دل خورده. حالا می فهمم همسایه باید از حال همسایه خبر داشته باشد چه برسد به مادر شوهر که حکم خود مادر را دارد.

حالا از طبقه بالا می آید پایین . می نشیند و با خنده احوالمان را می پرسد. بعد می گوید دیشب صدای ماشین شنیدم.

پیش خودم فکر نمی کنم چه فضول. به تو چه آخه.

فکر می کنم مادری که بیست واندی سال از لحظه لحظه ی پسرش خبر داشته. و این پرسش از سر محبت است.

رو به رویش می نشینم. تعریف می کنم.

دایی دومیم با خانمش رفته بود کربلا. چند روز پیش اومدند. دیگه دیشب وقت شد رفتیم زیارت قبولی بگیم.

می خندد. آهان . به سلامتی. زیارتشون قبول باشه ان شاالله.

خوشحالم که خیالش راحت شده… باز از حال پسرش با خبر شده…

+ زندگی سخته چه مجردی چه متاهلی.

+ مطمئناً اگر دیدمون رو عوض کنیم خیلی مشکلات اصلاً به وجود نمیاد.

+بعضی خانمها در عین کودکی و کوچکی با چند دهه گذر عمر می گویند ما با یک نفر ازدواج کردیم و نه چند نفر.

+ و این که ، بعضی مسائل خصوصی است و هیچ کس جز زن وشوهر نباید بدانند که باید با مدیریت و بدون هیچ بی احترامی راز باقی بماند.

سلام دوستان نظرتون راجع به این تغییرات چیه؟

+به نظر من خیلی خوب شده ولی یه چیزیش آدم رو کلافه می کنه.

گفتم بگم خود مسئولینش یا جواب بدن یا ….

این که سربرگ بالا با رفتن موس روش ظاهر میشه و بعد با کنار رفتن موس پنهان. این دسترسی رو سخت می کنه و گاهی با پنهان شدنش چون دستت لرزیده وموس رفته کنار اعصابت خط خطی میشه.

و اینکه استارت منو پایین هم پنهان میشه چون صفحه باز شده کل مانیتور رو اشغال می کنه.

 +ممنون خیلی زیباشده

البته من نسخه ویندوزش رو گفتما